Verslag Martial art Filmavond: The Way of the Dragon

Afgelopen donderdag hebben we een bijzondere avond beleefd: onze jaarlijkse martial art filmavond stond op ons programma. Het was een vervanging voor de leden van mijn kungfuschool van onze wekelijkse les. Het was een geslaagde bijeenkomst waarin de deelnemers nog meer verbonden konden raken door onze gedeelde passie: kungfu en alles wat deze vechtkunstvorm vertegenwoordigt.

Mijn gekozen film, The Way of the Dragon van Bruce Lee, is een klassieker (1972) die een nostalgische snaar raakte. Voor sommigen was het de eerste keer dat ze deze iconische film op een groot scherm zagen. Anderen hadden de film al meer dan tien keer in hun thuis omgeving bekeken en genoten van de herkenning en het herleven van oude herinneringen. Het gevoel dat deze kungfufilm oproept, is vergelijkbaar met het herlezen van een geliefd boek of het luisteren naar een favoriete muziektrack. Het gaat niet alleen om de actie, maar om de diepere betekenis en de herkenning die het met zich meebrengt.

Bruce Lee was meer dan een martial artist en acteur; hij was een stijlicoon die in de tijd van de Popart niet alleen de wereld van de vechtkunst veranderde, maar ook richting gaf aan een generatie vechtkunstbeoefenaars. Zijn nalatenschap heeft de vechtkunst nieuw leven ingeblazen. Hoewel de doelen van veel martial artists tegenwoordig zijn verschoven, blijven de kernwaarden – de ethiek en de energie van de traditionele vechtkunst – onveranderd.

Tijdens de film werden we niet alleen herinnerd aan de rauwe schoonheid van Lee’s vechtstijl, maar ook aan hoe hij de basis legde voor de actiecinema van vandaag. Moderne actiefilms mogen dan technisch geavanceerder zijn, met indrukwekkende visuele effecten, maar de essentie van de actie en de fysieke toewijding zijn nog steeds geïnspireerd door meesterwerken als deze.

Wat deze avond echter echt bijzonder maakte, was niet alleen het kijken naar de film, maar vooral het napraten daarna. Het delen van gedachten, gevoelens en ervaringen met gelijkgezinden bleek een waardevolle toevoeging aan de avond. De gesprekken gingen niet alleen over de film zelf, maar ook over wat kungfu voor ons betekent in ons dagelijks leven – de discipline, de filosofie en het gevoel van verbinding.

Het was een kans om even “verstand op nul” te zetten en weg te dromen in de nostalgische actie. De film werd een soort van kapstok waaraan we ons kungfugevoel konden ophangen en met elkaar delen. Deze uitwisseling van ideeën en persoonlijke verhalen was misschien wel een grotere winst voor mijn leerlingen dan de boodschap van de film of de heldendaden van Bruce Lee. Het versterkte niet alleen de onderlinge band, maar ook het besef dat kungfu veel meer is dan een verzameling technieken. Het is een kunstvorm die ons verbindt, inspireert en helpt groeien, zowel fysiek als mentaal.

Het is een gouden grip om zo’n nostalgische martial art films in een bioscoop te laten herleven. De animo was groot voor deze jaarlijkse martial art filmtraditie in mijn kungfuschool. Het is in ieder geval een ideaal moment om samen ons kungfugevoel te vieren en verder te verdiepen. Het herbeleven van deze klassiekers zal ons steeds opnieuw inspireren en herinneren aan wat kungfu voor ons betekent… bedankt voor jullie interesse en tot volgend jaar!

Jullie shifu Peter