Chinese Taal en Kungfu: een verrijkende Combinatie
Mijn studie van de Chinese taal helpt me niet alleen bij communicatie en cultuurbegrip, maar brengt me ook steeds dieper in de wereld van de Chinese vechtkunst. Momenteel ben ik bezig met het uitschrijven en structureren van traptechnieken binnen mijn kungfu-school. Dit heeft geleid tot een gedetailleerde opsomming, waarin ik de technieken heb gegroepeerd op basis van benaming, trefpunten en bewegingsuitvoer.
Tijdens dit proces stuitte ik op een interessante taalkundige keuze: de algemene term Tuifa (腿法, tuǐfǎ), die letterlijk “beenmethodes” betekent, bleek naar mijn mening niet altijd de meest nauwkeurige weergave te zijn voor het concept dat ik in mijn lessen wilde overbrengen. In plaats daarvan heb ik gekozen voor de term Tifa (踢法, tīfǎ), wat specifieker verwijst naar de traptechnieken. Hoewel beide termen in de Chinese vechtkunst voorkomen, legt Tifa meer nadruk op de actie van het trappen zelf, terwijl Tuifa een bredere term is die ook beenbewegingen zonder directe trappen (bijv. een veegtechniek) kan omvatten.
Naast het gebruik van de vertrouwde verdedigingspoorten van het lichaam binnen mijn Chinese terminologie, vind ik het ook essentieel om bij de vertaling van mijn trapbewegingen het specifieke trefvlak van het lichaam correct in het Chinees te benoemen. Dit maakt de beschrijving van technieken voor een uitvoer in mijn lessen nog gedetailleerder en preciezer.
Ik had nooit gedacht dat ik nog zoveel kon toevoegen aan mijn kennis, maar het ordenen en categoriseren van alle kungfutermen geeft in mijn school een helderder beeld van mijn beoefening dan ooit tevoren. Dit proces heeft niet alleen mijn eigen inzicht verdiept, maar helpt ook om de overdracht van kennis aan mijn leerlingen gestructureerder en vollediger te maken.
“拳不离手，师不离道” (Quán bù lí shǒu, shī bù lí dào.)
“Een vechter laat zijn vuisten nooit rusten, een meester verliest nooit zijn weg.”
Voortdurende oefening en verdieping zijn de sleutel tot ware beheersing, zowel voor de leerling als de meester.
Peter
